Dag 8 Davenport

Vandaag stond de dag in het teken van reizen richting Davenport, naar het huis van Tom en Anita.
Wij hadden afgesproken om vanochtend vroeg weg te gaan en na een uur onderweg te gaan ontbijten.
Zo gezegd zo gedaan en na een uur rijden kwamen we een groot bord tegen waar de Cracker Barrel werd aangekondigd en besloten we dat we hier wilde ontbijten.

Voor degene die niet weten wat de Cracker Barrel voor een zaak is, hillebilly style, je moet door een winkeltje, naar het restaurant gedeelte, en waar al het eten met zeer grote porties wordt opgediend. De serveersters worden hier beloond met sterren op de schorten.
We werden door een jong meisje, met 1 ster naar de tafel gebracht en al snel werden we toen door Joan bediend. 4 sterren en zo'n jaar of 65
Joan had vanochtend met manlief Bill (aannemend dat haar man Bill heet) kennelijk een fikse ruzie gehad, want haar gezicht stond op onweer.
Joan had de 4 sterren, kennelijk in haar jongere jaren verkregen.
Joan zou in Nederland al van haar pensioen genieten.
Joan nam de bestelling op en snauwde " i'll be right back" en na enige tijd kwam ze terug met de koffie en thee, die werd met enige vaart op tafel gezet.
We maakte het Joan makkelijk dachten wij, ommelet ham kaas en wat toast no grids or hashbrowns.
Ik nam er nog een jus bij en Joan snauwde nog "which one" en ik zei rustig, de orange.
Nu dacht ik dat we er ook spekjes bij hadden gevraagd maar Y twijfelde er niet aan dat we dat niet hadden gedaan.

In de tussen tijd zag ik Joan op het 1 sterren meisje afgaan en snauwde haar toe dat er in haar sectie te weinig klanten werden neergezet, het 1 sterretje was confuus en binnen no time was de sectie van Joan volle bak.
Tussen door gooide ze mijn koffie mok weer met een enorme vaart vol.
Joan vergat mijn jus en toen ik haar erop wees verklaarde ze dat ze het niet had opgeschreven.
Joan was duidelijk niet in shape maar ik had lol voor tien om haar te zien vechten tegen haar humeur.
Ik ga nu even buiten genieten van m'n Jamaicaan en m"n Cubaan en Y gaat verder met onze belevenissen van vandaag.

Rond een uur of 2 reden we Watersong binnen, en het voelde toch een beetje als "thuis komen".
Ik besefte me ineens dat we vorig jaar met z'n zessen in deze mooie villa zaten en ik "watje als ik ben" moest even een traantje weg pinken omdat ik de kinderen ineens erg miste. We zijn nu met z'n tweetjes en vorig jaar met z'n zessen, dus dat is toch ineens heel anders.
Maar goed, kop op, we hebben lekker vakantie, dus eerst op naar de Publix. Toen ik de boodschappen had opgeruimd nog een half uurtje m'n zus "geskypt", gezellig en blij even met haar te hebben kunnen "beppen".  Morgen face timen met Dennis en Ellen. Eigenlijk toch wel mooi met al die technieken van tegenwoordig, vroeger was je blij als je op vakantie even kon bellen met het thuisfront via de vaste telefoon, tegenwoordig zijn de mogelijkheden bijna eindeloos.

Voor het diner hebben we vanavond gekozen voor de Longhorn, nou dat was weer smullen natuurlijk.

We zitten nu thuis lekker "uit te buiken", tja die "toet" he..... we konden het weer niet laten;-)

Morgen een bezoek aan de Edwin Wats golf store voor nieuwe clubs.

Groet,
Y&R